Η αλήθεια μας περιβάλλει μ' ένα τρόπο καταλυτικό.
Με τη μορφή ενός ευκλείδιου σύμπαντος που δεν έχει ακόμα αντιληφθεί την φτώχεια της γεωμετρίας με την οποία το μετράμε.
Σε πείσμα της ευκλειδίου γεωμετρίας, η Τέχνη, ανοίγει μπροστά στα ορθάνοιχτα από έκπληξη μάτια μας άλλους διαύλους στο σύμπαν. Εισάγει νέες διαστάσεις και πραγματοποιεί κβαντικά άλματα προσπαθώντας να μας παρασύρει σ' αυτό το ονειρικό ταξίδι με μια αστρική προβολή στην Άλλη Αλήθεια.
Η αλήθεια που ξέραμε ως τη στιγμή αυτή, η ήσυχη αλήθεια καταφύγιο της ψυχής μακριά από την αγωνία της απελευθέρωσης, εξακολουθεί να υπάρχει. Δεν θα την αγαπήσουμε ποτέ ξανά, αλλά συχνά θα ξαναγυρνάμε πίσω. Ίσως με κάποια νοσταλγία. Νοσταλγία για την εποχή που υπήρξαμε ανυποψίαστοι.
Prometheus Unbound (απόσπασμα)
No change, no pause, no hope! Yet I endure.
I ask the Earth, have not the mountains felt?
I ask yon Heaven, the all-beholding Sun,
Has it not seen? The Sea, in storm or calm,
Heaven's ever-changing Shadow, spread below,
Have its deaf waves not heard my agony?
Ah me! alas, pain, pain ever, for ever
Percy Bysshe Shelley
Σ' ευχαριστώ για την γνωριμία μ' αυτή τη μαύρη τρύπα.
Μ' ακούς , κηπουρέ?
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Ποιος τη λύση να μου δώσει θα μπορέσει τώρα που φυγε για πάντα ο κηπουρός;
Πολύ συγκινημένη νοιώθω που σε βλέπω εδώ.
Σ' έχω διαβάσει, με ανατριχίλα στο κουκούτσι τους σαρκίου μου.
Δεν τόλμησα να σχολιάσω κανένα κείμενό σου.
Και δεν έχω καταλάβει ακόμα και πως βάζετε τα links στη σελίδα, γαμώτο.
Σ' ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη.
Μην ξεχάσω να σου πω, ο κηπουρός δεν έφυγε. Θα είναι πάντα εδώ όσο τον θέλουμε να είναι.
Δημοσίευση σχολίου